Widzenia ojca z dzieckiem przed rozwodem

Obowiązek kontaktów ojca z dzieckiem

Kontakty rodziców z dziećmi stanowią nie tylko prawo, ale i obowiązek rodziców i należą do „praw rodzicielskich” wskazanych w art. 48 ust. 2 Konstytucji RP. Utrzymywanie kontaktów z dzieckiem ujmuje także prawo i obowiązek dziecka. Z art. 113 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika bezpośrednio, że w odniesieniu do dziecka utrzymywanie kontaktów powinno być nie tylko jego prawem, ale i obowiązkiem.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 113 § 1 i § 2 „niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej”. Zgodnie z art. 113 1 § 1 „jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia; w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy”.

W zasadzie już od pierwszych lat obowiązywania Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dominuje w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym prawo utrzymywania kontaktów z dzieckiem nie należy do sprawowania władzy rodzicielskiej (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 18.03.1968 r., sygn. akt III CZP 70/66). Teza ta została w późniejszych latach powtórzona między innymi w postanowieniu Sądu Najwyższego z 05.05.2000 r. (sygn. akt II CKN 869/00) czy w postanowieniu Sądu Najwyższego z 07.11.2000 r. (sygn. akt I CKN 1115/00).

Na mocy art. 576 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego „sąd w sprawach dotyczących osoby lub majątku dziecka wysłucha je, jeżeli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości na to pozwala, uwzględniając w miarę możliwości jego rozsądne życzenia”.

Wniosek o ustalenie kontaktów

W Pani przypadku powinna Pani złożyć w sądzie rodzinnym wniosek o ustalenie sposobu kontaktowania, wskazując na podane przez Panią argumenty.

Biorąc pod uwagę, że dziecko jest faktycznie małe, a kontakt z ojcem sporadyczny, dziecko zapewne nie ma silnej więzi z ojcem ani zaufania, ani zażyłości. Zapewne też czuje się zdezorientowane, gdy sporadycznie jest nagle przenoszone do innego środowiska. To jest moja opinia jako matki, bo także miałabym pewne obiekcje przed takim sposobem kontaktów.

W razie sporu proszę zażądać opinii psychologa. Zapewne potwierdzi te argumenty.

Nie musi się Pani godzić na zabieranie dziecka. Powinna Pani jednak złożyć w sądzie wniosek razem z wnioskiem o zabezpieczenie – ustalenie sposobu kontaktowania w sposób ograniczony do Pani obecności na czas trwania postępowania.  Macie takie same prawa do dziecka. A dziecko do obojga rodziców. Jednak należy mieć na uwadze wyłącznie dobro dziecka. Mąż nie zabierze dziecka w asyście policji.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59
2. Uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 18.03.1968 r., sygn. akt III CZP 70/66
2. Postanowienie Sądu Najwyższego z 07.11.2000 r. sygn. akt I CKN 1115/00