Rozwód bez zgody żony, czy jest szansa na uratowanie małżeństwa?

Orzekanie przez sąd o rozwodzie

Dziękuję za cierpliwość. Zadał Pan pytanie, w którym interesuje Pana jak nie dopuścić do rozwodu. Stąd przedstawię Panu najpierw, co sąd bierze pod uwagę, a potem jaką postawę powinien Pan przyjąć.

Sąd orzeka rozwód po wysłuchaniu stron i po przeprowadzeniu postępowania. Najważniejsze dla decyzji sądu jest wystąpienie odpowiednich przesłanek pozytywnych koniecznych dla rozwiązania małżeństwa i jednocześnie brak przesłanek negatywnych. Wszystko zależy od przedstawienia sądowi dowodów na to, czy nastąpił, czy nie nastąpił rozkład pożycia małżeńskiego. Sąd nie ocenia każdej sprawy według jednego wzorca, gdyż okoliczności rozwodów są i inne i niezbędne jest indywidualne podejście do stron procesu i okoliczności sprawy.

Sąd orzeka rozwód po wysłuchaniu stron i po przeprowadzeniu postępowania. Najważniejsze dla decyzji sądu jest wystąpienie odpowiednich przesłanek pozytywnych koniecznych dla rozwiązania małżeństwa i jednocześnie brak przesłanek negatywnych.

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli pomiędzy małżonkami nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia każdy z nich może żądać, aby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Zupełny rozkład pożycia, zgodnie z jednolitą linią orzecznictwa i stanowiskiem powszechnie przyjmowanym w doktrynie, następuje wówczas, gdy ustaną szczególne więzi łączące małżonków w sferze duchowej, fizycznej i gospodarczej. Natomiast rozkład pożycia małżeńskiego jest trwały, gdy ocena oparta na doświadczeniu życiowym pozwala przyjąć, że na tle okoliczności konkretnej sprawy powrót małżonków do pożycia nie nastąpi (wytyczne Sądu Najwyższego z 1955 r., orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 13 września 1952 r., sygn. akt C 1702/51, i z dnia 13 stycznia 1953 r., sygn. akt C 1631/52).

Powinien Pan prosić o skierowanie sprawy do mediacji, jednocześnie podnosząc, że kocha Pan żonę, nie chce Pan rozwodu, bo Pana zdaniem nie doszło do zerwania wszelkich więzi, jest Pan katolikiem. Proszę podnieść, że żona niedawno chciała mieć z Panem dziecko. Rozkład pożycia nie jest więc nawet trwały, a tym bardziej długotrwały i definitywny.

Nie napisał Pan, czy macie dzieci. Fakt posiadania dzieci i ich dobro są przeszkodą w orzeczeniu rozwodu.

Staranie o utrzymanie związku

Na Pana korzyść działa to, że zmienił Pan pracę aby więcej czasu spędzać w domu- to świadczy o Pana staraniach w zakresie utrzymania związku.

Nie można uznać, że nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego stron, skoro Pan przez cały czas deklaruje chęć pojednania się z żoną, utrzymania związku. Pana wyprowadzka była dla niej, na jej życzenie aby odpoczęła, nabrała dystansu. Zupełny rozkład pożycia następuje wtedy, gdy między małżonkami ustaną wszystkie więzi. Według Pana opisu ta przesłanka nie nastąpiła. Trwałość rozkładu można przyjąć wtedy, gdy Sąd w uzasadniony sposób dojdzie do przekonania, że podjęcie pożycia między małżonkami już nigdy nie nastąpi.

Tym bardziej powinien Pan proponować terapię małżeńską i każdy możliwy sposób ratowania małżeństwa.

Natomiast z mojego prywatnego punktu widzenia powinien Pan sprawdzić, czy w Państwa związku nie miesza osoba trzecia. Niestety niezwykle często, choć nie twierdzę, że w Pana przypadku także, w grę może wchodzić inny obiekt uczuć, albo tzw. przyjaciółka czy przyjaciel, który podpowiada żonie takie rozwiązania.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59
2. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 września 1952 r., sygn. akt C 1702/51
3. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 1953 r., sygn. akt C 1631/52