Była partnerką utrudnia nam życie - co zrobić?

Uregulowanie alimentów w sądzie z pozwu ojca dziecka

Jeżeli w chwili obecnej płaci Pan alimenty dobrowolne, a więc nie zostało to uregulowane sądownie – proponuję, aby sam wystąpił Pan z pozwem o uregulowanie alimentów, wskazując odpowiednią kwotę. Zgodnie natomiast z art. 135 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (K.r.o.): „Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego”.

Najsilniejszym obowiązkiem alimentacyjnym jest obowiązek rodziców względem małoletniego dziecka. W świetle orzecznictwa dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Sąd Najwyższy podkreśla, że rodzice zobowiązani są dzielić się z małoletnimi dziećmi nawet bardzo skromnymi dochodami. Zaspokojenie potrzeb dziecka może wymagać naruszenia przez rodziców substancji ich majątku.

Zarobkowe możliwości rodzica a zakres świadczenia alimentacyjnego

Proszę pamiętać, iż obowiązek alimentacyjny względem małoletniego dziecka obejmuje dostarczanie nie tylko środków utrzymania, lecz także wychowania. W orzecznictwie utrwalone jest, że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy” [uchwała SN (PSIC) z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, Nr 4, poz. 42, teza IV]. Sąd Najwyższy podkreśla, że składają się na nie „potrzeby materialne i niematerialne” (...). Obydwa te rodzaje potrzeb są ze sobą sprzężone i tylko ich łączne zaspokojenie zapewnia godziwą egzystencję. (...) Są one uzależnione od indywidualnych cech uprawnionego, tj. od wieku, stanu zdrowia, zawodu, pozycji społecznej i dotychczasowej stopy życiowej [tak uchwała SN (PSIC) z 16.12.1987 r., III CZP 91/86.

Po stronie zobowiązanego, a więc Pana, zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają jego „zarobkowe i majątkowe możliwości” (art. 135 § 1 K.r.o.). Istotne dla stosowania tego przepisu jest właściwe odczytanie pojęcia „możliwości”. Redakcja komentowanego przepisu jednoznacznie wskazuje, że nie w każdym wypadku określenie wysokość należnych uprawnionemu alimentów powinno następować na podstawie uzyskiwanych w danym czasie przez zobowiązanego zarobków i dochodów. W orzecznictwie utrwalone jest, że zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają takie zarobki i dochody, jakie osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy należytym wykorzystaniu swoich zdolności.

Należy także przedstawić kluczowe stanowisko orzecznictwa, iż: „Przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego – należy brać pod uwagę także usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego” (tak wyrok SN z 28.11.1975 r., III CRN 330/75, Legalis; a także m.in. wyrok SN z 8.10.1976 r., III CRN 205/76, Legalis). W świetle art. 135 § 1 K.r.o. konieczne jest zachowanie „rozsądnej równowagi pomiędzy zaspokajaniem potrzeb uprawnionego a poziomem życia zobowiązanego”. Świadczenie alimentów nie może prowadzić do popadnięcia zobowiązanego w niedostatek [tak uchwała SN (PSIC) z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, Nr 4, poz. 42, uzasadnienie tezy IV; a także m.in. wyrok SA w Krakowie z 21.6.2016 r., I ACa 297/16, Legalis].

Jak widać, granica w zakresie ustalania obowiązku alimentacyjnego jest płynna i zależy od stanu faktycznego, a także obecnej sytuacji. Oprócz bowiem powyższych potrzeb dziecka, sąd bierze pod uwagę zarobkowe możliwości zobowiązanego oraz realnie uzyskiwane wynagrodzenie. Dlatego, jeżeli nie mogą Państwo dojść do porozumienia, proponuję, aby wystąpił Pan z niniejszym powództwem i uzasadnił wysokość alimentów oraz swoje stanowisko. Może Pan także złożyć wniosek o zabezpieczenie roszczenia, tak aby obowiązek alimentacyjny orzeczony przez sąd istniał szybciej.

Zobacz również: Nękanie zastraszanie kodeks karny

Uporczywe nękanie

Zgodnie z treścią art. 190a § 1 Kodeksu karnego (K.k.): „Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Zatem dobrem chronionym jest związane z ochroną wolności człowieka prawo do życia w poczuciu bezpieczeństwa, tj. wolnego od jakiejkolwiek formy dręczenia, nękania i poczucia zagrożenia. Ochronie podlega więc wolność psychiczna człowieka, ale także jego prawo do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, gdyż sprawca może być karany również za istotne naruszenie prywatności ofiary. Najczęściej jednak istotą tego czynu będzie sytuacja, w której sprawca dokonuje zamachu na psychikę człowieka poprzez naruszenie jego prywatności. W art. 190a § 2 K.k. dodatkowo ochronie podlegają wizerunek oraz dane osobowe pokrzywdzonego, a w art. 190a § 3 K.k. także jego życie.

Przez nękanie należy rozumieć wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej.

Zniesławianie i zniewagi

Zgodnie z treścią art. 212 § 1 K.k.: „Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Zgodnie natomiast z treścią art. 216 § 1 K.k.: „Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Wydaje się, że Pańska była partnerka swoim zachowaniem mogła dopuścić się powyższych czynów – proszę to rozważyć. Jeżeli czuje Pan, że jej zachowanie wypełnia znamiona powyższych przestępstw, może Pan skierować zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.