Nowy związek w trakcie separacji a orzeczenie o winie przy rozwodzie

Czas między wyrokiem o separację a rozwodem

Sprawa o rozwód jest zupełnie odrębną od sprawy o separację, którą orzeczono uprzednio. Wskazać należy, iż to co się dzieje w tzw. międzyczasie, tj. od uprawomocnienia się wyroku o separację do sprawy o rozwód, może, ale wcale nie musi mieć wpływu na winę w rozkładzie pożycia małżeńskiego. Zasadne jest bowiem wskazanie, iż wiele zależy od tego, dlaczego uprzednio zdecydowali się Państwo na separację, a nie na rozwód. Jeżeli bowiem już wówczas istniały przesłanki do rozwodu, lecz wystąpiono o separację, nie wprowadzając sądu w szczegóły (częstokroć wniosek o separację jest składany z powodu wiary, a nie braku przesłanek), wówczas późniejsza zdrada męża może nie odnieść oczekiwanego przez Panią skutku.

Rozkład pożycia i późniejsze poznanie kogoś nowego

Zasadne jest zatem przeprowadzenie chłodnej oceny stanu faktycznego z czasu separacji procesowej, by możliwa była skuteczna ocena tego co może zadziać się na sprawie o rozwód. O ile przyszłoby mi reprezentować mężczyznę, o tyle na pewno wskazywałbym, że separacja była orzeczona tylko z powodów etyczno-moralnych, a nie braku podstaw do rozwodu. Nadto wskazałbym, iż np. do zdrady doszło już po rozpadzie małżeństwa. Konieczne jest zatem ustalenie, kiedy nastąpił rozkład pożycia, a kiedy Państwo się poznali lub od kiedy małżonka partnera może mieć na niego dowody. Potwierdzeniem powyższego jest stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w tezie orzeczenia (którego uzasadnienie nie zostało opublikowane) z dnia 19 września 1949 r., sygn. akt Wa.C.103/49, gdzie Sąd przyjął, że „małżonek dopuszczający się cudzołóstwa nie wywołuje tym rozkładu pożycia małżeńskiego, jeżeli poprzednio rozkład ten nastąpił już z innych przyczyn, a zwłaszcza wskutek zachowania się drugiego małżonka”. Mimo upływu kilkudziesięciu lat stanowisko to jest nadal aktualne.

Rekapitulując, mężczyzna nie stoi na straconej pozycji, niemniej trzeba się do sprawy dobrze przygotować, uwzględniając to, o czym piszę powyżej.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz.U. 1964 nr 9 poz. 59
2. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 września 1949 r., sygn. akt Wa.C.103/49